Prošlonedjeljna projekcija filma „Kineski zid“ u Derventu je dovela je dio ekipe koja je učestvovala u stvaranju ovo kratkometražnog ostvarenja, među kojima je bila i režiserka filma Aleksandra Odić, rođena Dervenćanka sa berlinskom adresom.
Sa mladom umjetnicom, koja je filmsku režuju diplomirala na “Deutsche Film-und Fernsehakademie” u Berlinu, razgovarali o njenom radu, autobiografskim elementima filma, o Derventi, sa kojom je uvijek ostala povezana zbog njoj bliskih ljudi koji su ovdje živjeli i žive, te o ljetu 2015. godine, kada je film “nastajao” upravo u našoj opštini.
Prije svega, zašto ste se odlučilu upravo za režiju?
U životu sam se bavila različitim poslovima i profesijama, a prije režije sam radila kao glumica. Imala sam želju da kroz film izrazim fenomene života, emocije, kako moje, tako i one koje primjećujem kod drugih ljudi oko mene. U jednom momentu sam se iz tog razloga opredijelila za režiju.
Kako je nastala ideja za snimanje “Kineskog zida” i o čemu on govori? U nešto više od pola sata dotičete se posleratne porodice i društva, nacionalizma, sukoba generacija, slobode, dogmi, odlaska mladih sa ovih prostora…
Početak svega je bio davni doživljaj jedne ljubavi i rastanka, koja je u mom životu bila i ostala jako upečatljiva i posebna. Pišući scenario i putujući po zemlji, tokom prvih istraživanja vezanih za ovu produkciju, mogla sam posmatrati društvo, mlade ljude, teme koje su aktuelne i scenario sam prožela i obogatila sadašnjišcu. No, na kraju, ova priča uvijek ostaje individualna priča Maje i Ljilje, koja može da komunicira sa publikom širom svijeta.
Zašto je upravo Derventa odabrana kao lokacija za snimanje?
Lakše je i ljepše raditi u poznatoj, domaćoj okolini, jer se tu stvaraoci mogu upotpunosti koncentrisati na sam posao. A Derventa je za mene i za glavnu glumicu filma Elenu domaća okolina. Tu smo dobili povjerenje ljudi, koje je prijeko potrebno za jednu filmsku produkciju ove veličine. Pogotovo s obzirom na to da je ono što smo mi radili veoma niskobudžetno. Tako smo većinu svakodnevnih potreba snimanja mogli riješiti brzo i efikasno. Takođe, Derventa je, kinematografski gledano, imala sve nama potrebne eksterijere, dopao nam se krajolik i priroda, svjetlo i boje, a ti elementi u našem filmu igraju veliku ulogu.
Ko je sve učestvovao u realizaciji filma i dao poseban doprinos u umjetničkom smislu?
Poseban umjetnički doprinos je prvenstveno dala direktorica fotografije Katarina Dizner (Katharina Diessner) iz Berlina, zatim scenografkinja Nevena Milašinović iz Banja Luke, kao i sami glumci, koji oživljavaju svoje filmske karaktere i daju im njihovu posebnu, specificnu boju i čar. U realizaciji filma učestvovao je veliki ansambl glumaca, bilo ih je 12 i dolazili su iz različitih gradova BiH i iz Poljske. Iza kamera smo takođe imali veliku ekipu u kojoj su sarađivali filmski radnici, i profesionalci i studenti, iz Berlina, Beograda, Banja Luke i drugih gradova BiH i Hrvatske. Bilo je jako uzbudljivo, jer smo na setu pričali tri jezika, od kojih nam je radni bio engleski. Bitne uloge u organizaciji cijelog snimanja igrali su moje drage kolege, producentkinja Nataša Janković iz Beograda i moj asistent režije Siniša Galić iz Berlina.
Kako je ostatak brojne ekipe doživio naš grad?
Članovi ekipe, koji su došli iz drugih gradova i država, zavoljeli su Derventu i gostoprimstvo koje im je ponuđeno i brzo su se snašli. Tokom te tri sedmice živjeli smo ovdje, družili smo se i vam posla i bilo je jako lijepo.
Dobili ste i veliku podršku Dervenćana i Dervente?
Veliki broj Dervenćana, kako pojedinaca, prijatelja, tako i firmi, pa i sama opština na čelu sa načelnikom Simićem, velikodušno je ponudila pomoć i podršku, koga god smo pitali i zamolili. Dobili smo sponzorstvo cvjecare “Gardenija”, bez čijeg cvijeća naš eksterijer ne bi bio izvodljiv niti ubjedljiv. Takođe, firma Elektron nam je ponudila obilan “sponzoring”, koji je bitno obogatio scenografiju filma. Vatrogasni dom je bio, ne samo lokacija snimanja jedne scene, nego nam je ustupio vozilo, bez kojeg se naša ekipa ne bi mogla putovati na set koji je bio na selu, većinom u Pojezni. Kuća u kojoj smo snimali nam je takođe ustupljena na korištenje tokom čitavog perioda snimanja od 3 sedmice, i to je fantastično i neobično velikodušno. Mnogo puta smo u periodu priprema i snimanja sretali spremnost da nam se pomogne da uspijemo u našoj “ludoj” zamisli, u veoma neobičnom projektu snimanja filma u Derventi.
Da li ste zadovoljni premijerama u Sarajevu i Derventi?
Veoma smo zadovoljni i srećni što smo imali te dvije premijere, odnosno projekcije filma, jer Sarajevski filmski festival je u filmskom svijetu bitna adresa, a za derventsku publiku smo emotivno vezani. Drago mi je sto smo imali punu salu na derventskoj projekciji i zahvaljujem se organizatorima i gostima. Bilo nam je veliko zadovoljstvo.
Kakvi su budući planovi za “Kineski zid”?
„Kineski zid“ ćemo slati na dalje putovanje po svjetskim festivalima, a u planu su i novi projekti.
Kako je protekla projekcija u Derventi pročitajte OVDJE.
B. Nikolić – Derventa Cafe
