Juče je u Banjaluci je obilježena 26. godišnjica tragičnog stradanja 12 beba, rođenih krajem maja i početkom juna ratne 1992. godine.
Radi se o zasigurno jednom od najtužnijih događaja proteklog rata, jer je tragedija izazvana nestašicom kiseonika u banjalučkoj bolnici, koji zbog ratnih dejstava i zabrane letova iznad BiH Savjeta bezbednosti UN nije mogao biti dopremljen na vrijeme.
Majka jedne od preminulih beba, Dervenćanka Dragoslava Jaćimović, porodila se u Prnjavoru i odakle je njena beba prebačena u Banjaluku, ali je, nažalost, preminula 5. juna 1992. godine.
– Jako su bili bolni trenuci saznanja da mi je beba preminula. Pre nego što će moja beba preminuti, bilo je apela da se dostavi kiseonik u Banjaluku, ali od toga nije bilo ništa. Osim toga što danas imam dva sina, uvjek osećam tu prazninu, uvjek mi nedostaje dijete na svakoj maturi, rođendanu ili slavi, jer mi porodica nije kompletna, kazala je Jaćimovićeva za Novosti i istakla da i danas osjeća veliko ogorčenje prema onima koji snose odgovornost za stradanje nevine djece.
Ovaj događaj ekranizovan je u dokumentarnom filmu “Dah života”.
Ukupno 14 žrtava
Prva beba u banjalučkom Kliničkom centru umrla je 22. maja 1992. godine, da bi do 19. juna uslijedila i smrt preostalih 11. Agonija je prekinuta probojem koridora i spajanjem banjalučke regije sa ostalim djelovima Republike Srpske i Srbije.
Trinaesta beba Slađana Kobas bitku za život izgubila je sa 14 godina, a četrnaestoj bebi Marku Medakoviću nedostatak kiseonika ostavio je posledice za cijeli život.
Derventa Cafe
