Nakon što se proširila vijest o kalenderovačkom školskom horu koji muku muči sa prastarim harmonijumom, Mirza Hajrić je odlučio da školi pokloni sintisajzer, čime ne samo da je uspio izmamiti osmjehe na lice malih članova hora, nego je omogućio i kvalitetnije izvođenje nastave muzičkog vaspitanja.
Nadvikivanje sa preglasnim prastarim instrumentom je stvar prošlosti, a nastavnica Ivana Živanić sada može upotpunosti da se posveti prenošenju muzičkog znanja na školski hor, koji čini dvadesetak kalenderovačkih osnovaca.
– Svi su bili vidno zbunjeni i uzbuđeni kada je u školu stigla klavijatura. Imali su priliku i da odsviraju kratke, jednostavne melodije i to je ono što ima najveći efektat u razvijanju njihovog interesovanja za muziku. Mnogi nisu nikada bili u prilici niti dotaknuti instrument, a kamo li pokušati nešto odsvirati, opisuje profesorica Ivana.
I prije njenog dolaska u Kalenderovce postojao je hor i prijašnji nastavnici su dobro obavljali svoj posao, djeca su nastupala na školskim predstavama… Iako horovi postoje u svakoj školi, pa tako i u kalenderovačkoj, veliki je izazov privući mališane na jednu ovakvu slobodnu aktivnost.
– Učenike nastojim animirati razgovorom o muzici i pokušavam da im razvijem kritički odnos prema njoj. Na tržištu, koje je prezasićeno muzičkim šundom, mnogi nemaju ni priliku čuti alternativu i razvijati sopstveni ukus, suprotan onom što im se nameće kao opšteprihvatljivo, iako je potpuno neprimjereno njihovom uzrastu, kao i intelektualnom razvoju, ističe profesorica Ivana najveće prepreke u radu sa mladima i uopšte o problemu kvaliteta muzike.
Vrlo je važno najmlađim pokazati da postoji i nešto drugačije od uobičajnog. Realnost je da i najmlađi slušaju široko rasprostranjeni turbo-folk…
– Zato osjećam veliko zadovoljstvo kada bar jedno dijete u razredu zainteresujem za neko djelo kompozitora umjetničke muzike ili za pjesmu iz naše muzičke tradicije, kada vidim da kvalitetna muzika emocionalno dotakne nekog od njih ili da sami tragaju za takvim djelima na internetu, otkriva nam profesorica šta joj pričinjava radost u radu sa najmlađima.
Iako je škola sada opremljena najneophodnijim sredstvima za izvođenje nastave muzičke kulture i hora, uvijek dobro dođe još poneki instrument, a u ovom slučaju su to udaraljke, poput daira ili trijangla.
Inače, profesorica Ivana je svoje muzičko obrazovanje stekla u Banjaluci, prvo u srednjoj muzičkoj školi „Vlado Milošević“, a potom i na Akademiji umjetnosti, gdje je diplomirala na odsjeku za solo pjevanje. Pored angažmana u školi, ona je profesionalni solo izvođač, kao i član Udruženja pjevača operske muzike „Figaro“. Cilj udruženja je promovisanje operske kulture u Bosni i Hercegovini, odnosno formiranje operske scene u Banjaluci. Publika zasigurno postoji, kao i entuzijazam i volonterizam zainteresovanih, ali su in neophodni prostor i osnovna sredstva, dodaje profesorica Ivana.
B. N. – Derventa Cafe
