Najstariji stanovnik Dervente i učesnik Narodno oslobodilačke borbe Ilija Latinović iz Miškovaca kod Dervente napunio je stotu godinu. Prije tri godine izgubio je vid, kada je prestao i da puši cigarete. Uglavnom boravi u kući, a najviše pažnje u životu pruža sin Neđo i snaha Dragica, sa kojima živi. Bez supruge Jovanke ostao je još 1993. godine, sa kojom je dobio tri kćerke i sina. Ima petoro unučadi i četvoro praunučadi.
Život ga nije mazio, ali je ipak doživeo stotu godinu života. Rođen je 15. jula 1914. godine u selu Vrtoče, opština Bosanski Petrovac. Za vrijeme poslednjeg rata 1995. godine sudbina ga je dovela u Miškovce, gdje je odlučio da provede ostatak života.
„Dobro je, paze me i hrane, a teško bi bilo da nemam nikoga. Svašta je ova glava preživjela, ali čovjek se na sve navikne. Bude teško, dođe bolje, i tako dani prolaze“ kaže Ilija Latinović.
Pored spomenice za vojničku hrabrost i vrline, Ilija je nosilac i ratnih ordenja. Penzionisan je davne 1965. godine, a penzija od 500 KM sasvim je dovoljna za život.
U vrijeme Drugog svjetskog rata Ilija je morao u rat. Učestvovao je u pripremi i dizanju ustanka u Bosanskoj Krajini, tako da je cijeli rat proveo u partizanskim jedinicama, a jedno vrijeme i kao aktivni vojnik tadašnje JNA-a.
„Bile su to gladne, hladne i vrlo teške godine. Moralo se ratovati, a nije bilo ni odjeće, dovoljno municije, a neprijatelja sa svih strana. Na ovim prostorima oko Dervente pred kraj Drugog svjetskog rata kao komandant udarne grupe vodio sam akciju ganjanja ustaške bande i drugih zločinaca, koji su pljačkali i činili zločine“ prisjeća se Ilija.
Njegov sin Neđo ponosan je na oca koja je doživeo stotu godinu i u tu čast priredio je „feštu“, jer je zaslužio. Okupili se mnogi, trpeza bogata i radost velika.
„Nije zahtijevan. Rodno selo supruga i otac napustili su 1995. godine, za vrijeme mog boravka na ratištu. Što je moglo stati na traktorsku prikolicu to smo i izbavili, jednom riječju krenuli smo iznova. Ovdje sam kupio kući i odlučio da nastavimo život. Pitao sam oca sa kim želi da živi i hoće li da se vrati na staro ognjište. Njegova želja je bila da ostane samnom“ kazuje sin Neđo.
Iliju je povodom rođendana posjetila delegacija OO SUBNOR-a Derventa, Nikola Čečavac i Dragić Pavlović.
„Ilija je jedna od najstarijih učesnika NOR-a. Život je tako htio da je prvo učestvovao na ovim prostorima kao dvadesetsedmogodišnjak, a onda i da postane stanovnik naše Dervente. Ponosni smo na našeg člana i najmanje što smo mogli je da ga posjetimo i uručimo skromni poklon“ kaže Nikola Čečavac, sekretar OO SUBNOR-a Derventa.
Ilija u poslednje vrijeme slabije čuje, kod doktora ne ide. Snaha Dragica po najviše vremena provodi sa njime, priprema hranu i pazi. Voli da čuje za svoje borce, kojih opet iz dana u dan je sve manje, ali Ilija život nastavlja i veće je zagazio u 101. godinu života.
