U prisustvu članova porodica nastradalih, predstavnika republičkih i opštinskih institucija, te brojnih sugrađana, danas su na Spomen-kompleksu „Čardak“ sveštenici Srpske pravoslavne crkve služili pomen povodom 26. godišnjice stradanja 37 Srba iz ovog naselja, ubijenih oko Vaskrsa 1992. godine od strane HVO-a i paravojnih hrvatsko-bošnjačkih formacija.
Na mjestu gdje je pronađena masovna grobnica tijela 19 civila izniknuo je Spomen-kompleks „Čardak“ i crkva Svetog Tome, što nam predstavlja zadovoljstvo i mjesto zajedničkog okupljanja, rekao je predsjednik opštinskog Udruženja ratnih zarobljenika Drago Knežević.
– Ipak, nismo potpuno zadovoljni kada je u pitanju procesuiranje odgovornih za zločine, posebno ubica čitavih porodica Lazarević, Živković i Zorić. To su civili stradali u svojim kućama, u kojima, kako se kaže, vatra više ne gori, kazao je Knežević.
Slaviša Đuraš, sin ubijenog Blagoja, rekao je da se zločini nisu zaboravili, te da je Čardak „nastavio da živi“.
– U mojoj ulici sada ima više djece nego je bilo prije rata. I pravda je počela da stiže zločince, pa je Azra Bašić prvostepenom odlukom Suda BiH osuđena na 14 godina zatvora. Takođe, očekujemo da Tužilaštvo BiH nastavi procesuiranje komandnog civilnog kadra na čelu sa Vinkom Begićem, koje je 4. aprila 1992. godine grad prepustilo paravojnom HOS-u, što je dovelo do stradanja srpskih, ali i hrvatskih i muslimanskih civila, pojasnio je Đuraš.
Na svaki pomen žrtvama Čardaka dolazi i Zagorka Kuzmanović, prisjećajući se ubijenih, ali i svojih i muževih dana provedenih u zarobljeništvu.
– Veoma mi je teško na ovaj dan, neopisivo, sve me vraća unazad, jezivo je, ne ponovilo se. Suprug Mile preminuo je u 55. godini od posljedica zarobljvanja, izustila je Zagorka.
Načelnik opštine Derventa Milorad Simić istakao je da Čardak predstavlja početak stradanja Srba u Derventi, što je kasnije dovelo do pogibije 608 derventskih vojnika za nastanak Republike Srpske.
– U svoj ovoj tuzi, koju smo danas još jednom spoznali, treba smoći snage i oprostiti, što je ljudski i hrišćanski, ali ne i zaboraviti, da se ne bi ponovilo. Drago nam je što veliki broj ljudi oda poštovanje poginulim, okupi se na ovom mjestu na Mali Vaskrs, upali svijeće i položi vijence, te se tako zajedno zahvalimo onima koji su dali najvrijednije za ovo što danas imamo, rekao je Simić.
Vladika zvorničko-tuzlanski Fotije odlikovao je načelnika opštine Milorada Simića za aktivno učešće u životu crkve u Derventi, dok je Udruženje ratnih zarobljenika opštine Derventa za svoj doprinos zaslužilo arhijerejsku pohvalnicu. U ime vladike odlikovanja je uručio Arhijerejski namjesnik derventski protojerej-stavrofor Radojica Ćetković.
Vijence žrtvama Čardaka položile su porodice poginulih, izaslanik predsjednika Milorada Dodika Miladin Dragičević, delegat u Domu naroda Parlamentarne skupštine Bosne i Hercegovine Sredoje Nović, poslanik u Predstavničkom domu Parlamentarne skupštine Bosne i Hercegovine Nenad Lalić, Delegacija Skupštine opštine Derventa, Boračka organizacija opštine, Udruženje porodica poginulih i nestalih civila, Udruženje RVI 1991 – 1995, predstavnici Veterana Republike Srpske i Policijske stanice Derventa, te političke stranke.
Derventa Cafe
ZA ŽRTVE ČARDAKA I DERVENTE ŠTO SE MENE TIČENE TREBA NI OPROSTITI A POGOTOVO NI ZABORAVITI !!!
TO SU URADILI ZLIKOVCI IZ REDA HRVATSKOG I MUSLIMANSKOG NARODA I TREBAJU BITI OSUĐENI.
OPROSTITI SE MOŽE NEHAT I NENAMJERA A SMIŠLJENI I ORGANIZOVANI ZLOČIN NE.
SVOJIM ZLODJELIMA SU U*SRALI SVOJ UGLED I STATUS U DERVENTI ZA VIJEK VJEKOVA I OSTAĆE VJEČNA SRAMOTA ZBOG UBIJANJA NEDUŽNIH CIVILA I OSNIVANJA ČETIRI LOGORA ZA SRBE.
TO NISU ORGANIZOVALI I URADILI NEKI DRUGI LJUDI SA STRANE NEGO SAMI DERVENĆANI PREDVOĐENI IKOM STANIĆEM, VINKOM BEGIĆEM, SULEJMANOM ALIJAGIĆEM I ONIMA KOJE SU ONI POZVALI IZ HRVATSKE DA OKUPIRAJU DERVENTU.
KADA SU SE PRIHVATILI TOG NEČASNOG POSLA TREBALI SU ZNATI ŠTA RADE, KOJE SU ODGOVORNOSTI I POSLEDICE I ZBOG TOGA TREBAJU ODGOVARATI.
ČITAVE PORODICE SU UBIJANE A CIVILI I ZAROBLJENI VOJNICI SU U LOGORIMA PREŽIVJELI STRAVIČNE ZLOČINE.
ISTO TAKO SVI KOJI SU POČINILI ZLOČINE, BEZ OBZIRA O KOME SE RADI, BEZ IZUZETKA, BEZ OBZIRA NA VJERU, NACIONALNOST I DRUGI STATUS MORAJU BITI KAŽNJENI ZA ZLOČINE, JER ŽTVE SU ŽRTVE BEZ OBZIRA IZ KOG SU NARODA.
KAD SE TAJ POSAO ZAVRŠI ONDA MOŽE DOĆI DO ZNAČAJNIJEG NAPRETKA U SVIM SFERAMA ŽIVOTA DERVENTE.
ZLOČINCE LOPOVE I KRIMINALCE U ZATVOR !!!
Морам реаговати на овај текст,не знам зашто се стално преноси погрешна информација јер ови људи нису убијени на Мали Васкрс него управо на православни ВАСКРС 26 .априла 1992-е мученички и без суда.То је велика разлика јер намјера Хрвата је била очигледна.Свакако Чардак остаје симбол српског страдања у Дервенти задњи рат али ако се ишта може рећи позитивно насеље је заиста симболично Васкрсло у једно од најнасељених и најљепших градских насеља у Дервенти.Хрвати су имали за циљ да за православни Васкрс угасе и униште све српско са натписом “Чардак је мртав”.Те 1992 је и био мртав али гле чуда путеви Господњи га вратише у јединку никад јачу и никад већу.Христос воскресе браћо и сестре!
Tačno je da su Srbi sa Čardaka, te dijela Jasikovače i Gakovca stradali za Vaskrs i par dana prije Vaskrsa (pogibija Tatomira od granate, Blagoičevića od snajpera, Trivanovica i drugih) jer su u to vrijeme bile intenzivni napadi hrvatsko-muslimanskih snaga na područje Čardaka. Najjači napadi na Čardak bili su popodne 25 aprila uoči Vaskrsa i na sam Vaskrs kada je nakon žestokih borbi bitka za Čardak bila praktično izgubljena. Odlučujući dan za pad Čardaka bio je 25 april kad su hrvatsko-muslimanske snage uspjele praktično razbiti teritoriju odbrane Čardaka tako što su je razdvojile na dva dijela uklinjenim napadom iz pravca Kostura. Nakon toga je jedan dio branilaca Čardaka ostao u okruženju i teško stradao a drugi dio se sa 50-ak staraca, žena i djece uspio probiti do položaja vojske kod starog mosta tako što je pregazio Ukrinu. Odlučujuću ulogu u padu Čardaka snosi i bivša JNA odnosno kasarna u Derventi koja je prethodno dala čvrste garancije za pomoć borcima i narodu Čardaka u slučaju napada nadmoćnijeg neprijatelja ali se to kritično popodne i sutradan na Vaskrs nisu odazvali na pozive i vapaje branioca za pomoć. Istine radi, ujutro na Vaskrs, iz kasarne je braniocima Čardaka data određena artiljerijska podrška ali to je već bilo kasno. Zašto je tako postupila JNA znaju oni koji su u to vrijeme komandovali kasarnom JNA u Derventi.