Osmomartovska priča: Pjesnikinja Aleksandra Marilović napisala i roman-prvenac

Derventska pjesnikinja i književna kritičarka Aleksandra Marilović diplomirani je profesor srpskog jezika i književnosti, dobitnik nekoliko priznanja, a pored toga uskoro planira i objavu svog prvog romana.

Poeziju piše još od osnovne škole, a upisom na studije, kako sama priznaje, nastupio je tajac.

– Počela sam upoznavati ozbiljniju literaturu, shvatila odgovornost pisane riječi, uvidjela da su u srpskoj tradiciji, iza pozornice istorije, pjesnici ti koji su odvajkada bili duhovni voždovi i nevidljive pletilje formiranja naše nacionalne misli. Zapravo, postajem samokritčna, kaže Aleksandra, ističući ipak da je tada zapravo bila okružena takvom sredinom i ljudima zbog koje je jednostavno morala prihvatiti pisanje kao sudbinu.

Posebno je važan period 2011. godine i boravak u tradicijom bogatim Sremskim Karlovcima. Prostor u kome se nalaze karlovačka Gimnazija i Bogoslovija (druga najstarija, posle Kijevske), a u kome su djelovali Vuk Karadžić i pjesnik Sima Milutinović Sarajlija, o kojem je pisao i ugledni njemački velikan Gete, donio je mnoge promjene u životima budućih profesorica Aleksandre i Irene Bere. Naime, tamošnja izdavačka kuća „Brankovo kolo“ izdaje njihovu zajedničku zbirku „Dvopjev“. U vrlo kratkom periodu, već naredne godine, izlazi zbirka „Miraz u zvijezdama“, nastala u trenucima kada su „riječi prosto prelazile u svjetlost“, a knjiga dobija nagradu „Stražilovo“.

Pored ove, ističe se i nagrada „Stanislav Prepek“ (Novi Sad, 2011) za kratke priče, a poslednje priznanje je nagrada za najneobičniju ljubavnu pjesmu na konkursu „Pjesma nad pjesmama“ iz 2014. godine.

Marilovićevoj ne nedostaje inspiracije, pa je spreman i roman-prvenac. Tema romana je psihološko razmatranje tzv. „Kompleksa gđe Bovari“, a samo djelo počinje monologom psihijatra prikovanog za bolničku postelju. Da bi dokazao postojanje svoje ideje, prije nego je definiše stručnom analizom, on na scenu knjige postavlja imaginarne, metaforične likove. Iako svaki od njih živi potpuno samostalan život, prividno nezavisan od drugih junaka, ipak su povezani najneobičnijim vezama.

– Da bih održala pažnju čitaocu, u romanu se stalno nešto dešava, radnja ubrzano teče kroz kratke priče koje obiluju metaforom i dotiču razne teme opšte istorije i kulture. Ipak, sama radnja je privid jer se junaci zapravo ne pomjeraju s mjesta, oni samo plove barkom mašte. Stvorila sam imaginarne likove koji prolaze svoj život kao kroz „Čistilište“. Međutim, što sam više pisala počeli su me sve više iznenađivati svojim osobinama, odrodili su se od mene i više nisam mogla da utičem na njih niti da im dajem savjete. Shvatla sam koliko je majčinstvo težak posao!, opisuje Marilovićeva svoje prvo djelo ove vrste.

Povodom Dana žena uputila je sebi svojstvenu čestitku pripadnicama ljepšeg pola.

– Sam praznik treba da nas za čitavu godinu podsjeti na darove koje nam je priroda dala, da se znamo nositi sa njima i cijeniti sebe i druge. Da budemo upravo kao Milica đevojka i vodimo se njenim riječima: „Nit’ sam luda, nit suviše mudra / nit’sam vila da zbijam oblake /već đevojka da gledam preda se“. Tačnije, Vašim čitateljkama želim srećan Dan žena i da budu ni manje – ni više nego ideal srpske đevojke, kaže Aleksandra.

Pored pisanja, Aleksandar se bavi i kritičkim vrednovanjem književnih djela, a trenutno je zaposlena kao bibliotekarka u Osnovnoj školi „Nikola Tesla“.

B. N. – Derventa Cafe