Aleksandri Marilović uručena prestižna nagrada „Pečat varoši sremskokarlovačke“ za duhovnu poeziju

Književnici Aleksandri Marilović uručeno je prestižno priznanje „Pečat varoši sremskokarlovačke“ kojim kulturno udruženje „Brankovo kolo“ nagrađuje najbolje knjige poezije na srpskom jeziku. Derventska pesnikinja je nagrađena za knjigu duhovne poezije “Noći duge u progonstvu” u izdanju “Art printa” iz Banjaluke.

Ova nagradom je prošle godine okrunjeno stvaralaštvo šest pjesnika, a uručena im je juče u Sremskim Karlovcima, u prostorijama čuvene srpske Karlovačke gimnaziji na manifestaciji „Prolećni Brankovi dani 2024“, koji se održavaju u znaku 200. godišnjice rođenja Branka Radičevića.

Knjiga, kako sam naziv govori, asocira na tradiciju psaltirske poezije i na prvi čovjekov grijeh i izgonstvo iz raja, rekla je Marilovićeva.

– Ponosna sam jer su ovdje utkani recezentski vezovi plemkinje pjesništva Željke Avrić i Dajane Petrović, moje posestrime po peru, učiteljice u duhu i prijateljice u svakodnevici. Dajana se dobro osvrnula na knjigu rekavši da ona nije toliko duhovna koliko je zapravo duševna poezija. Ova knjiga prati oscilacije mojeg duha i moje duše, poručila je laureatkinja nagrade koja je dodeljuje 57 godina.

Brankovi dani, uz bogat kulturni program, otvoreni su u Karlovačkoj gimnaziji, čiji je on bio najslavniji đak i trajaće do 28. marta u Sremskim Karlovcima, Novom Sadu i na Stražilovu.

Na svečanosti u znaku velikog jubileja, Brankovu poeziju kazivale su glumice Vesna Čipčić i Danica Petrović, a u muzičkoj pratnji njegove pjesme interpretirale su i dvije mlade operske pjevačice Ana Radović i Hristina Učur. Nastupili su i pijanisti Maja Grujić i Dimitrije Nikolić, kao i izvorna ženska grupa “Vila”.

Povodom godišnjice, biće priređen i veliki Okrugli sto “Život pesničkog dela Branka Radičevića” na kome je učestvovalo 25 naučnika, profesora i pesnika. U „Brankovom kolu“ štampana je i obimna knjiga “Kolo, kolo, naokolo – pojave i portreti”, a premijerno je odigrana i monodrama “Ja, Mina Brankova” u izvođenju Danice Petrović.

Izvod iz biografije

Branko Radičević, kršten kao Aleksije, rođen je 15. marta po starom ili 28. marta po novom kalendaru 1824. godine u Brodu na Savi, od oca Todora i majke Ruže (Mihajlović, rodom iz Vukovara). U Slavonskom Brodu, dječak Aleksije živi pet godina, a potom s porodicom prelazi u Zemun, gdje dvije godine uči srpsku, a tri njemačku osnovnu školu.

Kao jedanaestogodišnjak, s desetogodišnjim bratom Stevanom, 1835. godine upisuje Karlovačku gimnaziju, gdje ostaje sve do 1841. godine. Sa bratom Stevanom te godine odlazi kod oca u Temišvar, koji je tamo radio kao carinik, i upisuje “mudroljubije” (filozofiju). U Temišvaru mu umire brat Stevan, a Branko odlazi u Beč 1841. godine da studira prava, za koja kaže: “Učenje prava baš me nezadovoljnim čini, kad pomislim još tri godine, zgrozim se“.

Branko živi u Beču deset godina u neprestanom kontaktu s Vukom Stefanovićem Karadžićem i krugom naših književnika i lingvista, gdje upoznaje i Vukovu obrazovanu i lijepu kćerku Minu. Prva knjiga ‘Pesme’ izlazi mu 1847. godine, koja izaziva kontradiktorne sudove i veliku pažnju. Branko se razbolijeva i, uz stipendiju kneza Mihaila, upisuje medicinu da pomogne samome sebi da se izliječi od tuberkuloze, međutim, rano, u svojoj 29. godini, umire u Beču. Nakon 30 godina njegovi zemni ostaci preneseni su iz Beča na Stražilovo.

Derventa Cafe